Met grote ogen keek ze me vol ongeloof aan. Ik maakte toch zeker een grapje?! Het ging om 1 dag! Mariska belde me in de ochtend dat haar vliezen die nacht gebroken waren. Na een paar uur waren de weeën begonnen en kwamen al snel om de 5 minuten. Toen ik het huis binnenkwam was ze op haar slaapkamer. Ondertussen was ze van de schrik bekomen dat Arif helaas niet bij de geboorte zou zijn. Hij kwam pas over een week naar Nederland. Toen ik haar vertelde dat de bevalling één dag te vroeg was begonnen en ze naar het ziekenhuis moest dacht ze dat ik een grapje maakte. Toen ze zag dat het menens was zuchtte ze: ‘deze hele zwangerschap, dit kind gooit echt alles in de war’.
Het begon toen ze door de pil heen zwanger werd wonende in Afrika. Ze besloten om in Afrika te blijven en hadden een geschikte woning gevonden. Kort nadat ze alles ingericht hadden, werden ze overvallen en was alles weg. Zelfs haar gevoel van veiligheid was haar ontnomen., waardoor ze besloot naar Nederland te komen. Hoe gemakkelijk dat voor haar was, hoe moeilijk voor hem. Hij kon een visum voor max 3 maanden krijgen, dus moesten ze goed plannen wanneer hij zou komen. Praktisch beredeneerd komen de meeste (eerste) baby’s bij 41 weken zwangerschap, dus bij 38 weken zou vroeg genoeg zijn. Niks was minder waar…
Ze belde gelijk Arif om het spijtige nieuws te vertellen dat hij niet bij de geboorte van zijn kind zou zijn. Echt heel jammer, aangezien hij als Afrikaanse man het ongewone besluit had genomen er wel bij te willen zijn. Met haar tas in de hand stapte ze met vriendin en ouders in de auto. We spraken af dat ze me op de hoogte zouden houden.
Ik had heel veel zin in deze bevalling gehad. Ik schatte deze stoere vrouw in dat ze goed zou kunnen bevallen. Dus ging ik na een paar uur kijken in het ziekenhuis. Daar lag ze in haar eigen wereld weeën weg te zuchten. Ze bleek al 8cm te hebben! Dus bleef ik. Haar vriendin en moeder maakten eindeloos foto’s en filmpjes, zodat Arif straks toch nog de bevalling een beetje mee kon beleven. Toen ze persdrang kreeg liet ze haar kind vlot geboren worden. Een prachtige blanke zoon met kroeshaartjes, brede neus en dikke lipjes. Ze geeft hem een zoentje en belt Arif met het prachtige nieuws. Hij kan niet wachten om het vliegtuig in te stappen, wat zal deze week lang duren!
Een week later zit ik met Mariska aan de keukentafel alsof er niks gebeurd is. Ze is wat zenuwachtig waar ik om moet lachen. Over een paar uur zal ze Arif in haar armen sluiten en hun prachtige zoon kunnen showen, die qua huidskleur al aardig richting zijn papa gaat.
De hele dag moet ik aan haar denken. Wat zal dat op Schiphol een bijzonder moment zijn!
Lotte Vermorken
Verloskundige De Kei
